Extracte de l’entrevista
Fitxa de la publicació
Títol |
Nieves Chicano, de « Piana» —gèneres de punt |
Data i lloc de l’entrevista | Dimarts 24 de setembre de 2024, a Piana |
Temàtiques | Dona, veïnat |
Equip entrevistador | Etnopèdia (Laura Yustas, Nelo Vilar) |
Publicació en Natzaretpèdia | Divendres 16 de maig de 2025 |
Enllaç | https://youtu.be/oHiwMFlVHSE |
Extracte | https://youtu.be/TDkJTWpms8o |
Seguim explorant el veïnat de Natzaret, ara amb una xicoteta entrevista a Nieves Chicano, que està al front (amb Javi, el seu marit) de ‘Piana’, la tenda de confeccions i gèneres de punt que dóna servei al barri des del cantó entre el carrer de Dalt de la Mar i el carrer Fontilles, davant del Mercat.
Piana s’obrí en 1968, compta amb 57 anys d’experiència de dos generacions, és part del barri, part del nostre paisatge humà i mantenim amb ells un llaç afectiu, un sentiment de pertinença. Tendes com Piana “fan barri”, ens vinculen, donen servei com a tenda però també col·laborant amb escoles, falles i altres entitats i col·lectius del barri, exposant informacions importants per a la comunitat en la seua escaparata.
Amb Nieves va haver una simpatia immediata i som clientela addicta i agraïda a la seua professionalitat.
Sinopsi
Nieves Chicano ens parla de la tenda de confeccions i gèneres de punt «Piana», de la seua història (des de 1968!) i de la seua relació amb el veïnat.
Transcripció
…decir cómo te llamas…
Nieves Chicano. Mari Nieves, o Nieves Chicano.
Piana es un clásico de Natzaret.
Sí, sí, por supuesto, sí. Se abrió aquí y se abrió en los Leones, se abrieron dos tiendas. Y entre los hermanos o los cuñados pusieron el nombre de una… la primera sílaba del nombre de una hermana y el de Ana: Piana es de Pilar y Ana es de mi suegra.
Ah, una cosa que queríamos preguntar. Un nombre singular.
Ellos se dedicaban a esto, trabajaban en almacenes de ropa, entonces cuando… en la época que deciden abrir los comercios para trabajar por su cuenta, y bueno, primero fueron empleados y luego ya ellos se pusieron en las tiendas.
Ésta es del año 68.
Del año 68, se fundó. Esta es del año 68. La otra creo que fue en el 67.
Son muchísimos años.
Sí, 56, los que yo tengo [risas].
Esto es confecciones y géneros de punto. Confecciones y géneros de punto es el género que siempre se ha tratado aquí. Tenemos algo de paquetería alguna vez, pues rodilleras o alguna cremallera o algo para dar servicio, pero no es nuestro… Sobre todo en ropas de bebés, lo que más trabajamos. Trabajamos en calcetería, en corsetería, en pijamería, por supuesto. Es lo que más. No sé, calcetería, todo eso.
Es la tienda del barrio, de este género no hay otra.
Hombre, ahora, bueno, con los años montaron algunas, otras cerraron, otras aún… pues hay algunas personas, pero bueno, hay poquito, ¿eh? Estamos nosotros de siempre.
Es un referente.
Referente en el barrio, sí, la gente dice: “Piana” y “estoy en Piana”. “¿Dónde estás? Cerca de Piana”. “Te veo en Piana”, “quedamos en Piana”… Sí. Es un referente, sí. Yo estoy muy contenta por eso, porque la gente ha respondido mucho. No es lo mismo que antiguamente, que no habían centros comerciales, pero siempre tenemos un poquito de variedad para dar un poco de servicio a la gente que pueda comprar aquí.
La clientela es…
Fantástica.
…del barrio.
Y de fuera del barrio. Hay gente que se ha ido fuera y viene a comprar aquí.
¡Ostras!
Sí. Además hemos heredado, igual que nosotros, que somos de la segunda generación, pues hemos heredado también la segunda generación de las primeras personas que compraban, ¿eh? Y estamos muy contentos, porque la verdad es que responden pues con… pues eso, volviendo, viniendo, siguiendo, hablando… Aquí el boca a boca también es muy importante, porque yo tengo la página en Google, Maps y eso, una página sencillita, solamente para saber que estamos, pero no vendemos por internet, no tenemos tampoco web ni nada. Pero sí que la gente pues… “Oye, pues en Piana he comprado esto. —Ah, pues me acerco. —Pues ves allí”, y entonces eso es lo que nos va manteniendo, sobre todo.
Una tienda como esta hace barrio además.
Barrio… yo creo que sí, yo creo que sí, que la gente está muy identificada con nosotros porque intentamos darles lo que necesitan. No tenemos de todo lo que quisiéramos, porque claro, no se puede tener todo, pero sí que la gente cuando encarga una cosa y podemos conseguírselo lo hacemos. “No te preocupes, ven. Este modelo. —Mira, necesito esto para mi nieto o para mi hija o… pero la talla…”, y entonces si no la tenemos aquí pues la traemos, se lo traemos. Es acercarles a… darles facilidades. También pues eso, el negocio es eso, tener un poquito de colaboración con la gente, con todo… Los colegios, por ejemplo, cuando hacen a lo mejor algún festival, pues también las profesoras: “bueno, id a Piana”, pues sí, les hago un buen precio. Son diez suéters blancos de nenes de cuatro años: pues les hago mejor precio y no tienen que ir las mamás a buscarlos por ahí… Les intento ayudar.
Tendréis que estar atentos… no sé, a la moda por ejemplo.
Bueno, aquí lo que es la pronta moda ya hace años que la dejamos, ¿vale? Porque eso es un género muy delicado. También por desgracia los proveedores nuestros casi todos han cerrado. Han cerrado, donde comprábamos. Entonces el género tienes que o ir a fábrica, que te obligan a comprar muchas piezas iguales que no tienen luego salida, y claro… O un precio muy abusivo, muy excesivo, tipo ya boutique. Entonces nosotros nos mantenemos en nuestro ramo para poder dar calidad y precio, ¿vale? Intentamos siempre tener productos sobre todo nacionales y sobre todo valencianos, porque trabajamos con las mejores marcas de Valencia.
¡Ah, qué maravilla!
Sí, de Ysabel Mora, de muchas marcas que te diría que son nacionales. Entonces siempre fomentamos el que la gente pueda acceder a ropa de aquí, a género de aquí, que conocemos los tejidos, [5 min.] que sabemos que están hechos con las calidades que marca la ley, que no son plásticos, no son cosas que puedan venir de fuera, como puedan ser a lo mejor de países subdesarrollados que el género no está cualificado y te puedan salir erupciones o puedan… Claro, intentamos siempre tener para que sea buen precio. Y ya te digo, si no lo tenemos pues lo pedimos y lo conseguimos. Normalmente lo conseguimos. También la gente tiene paciencia, porque tampoco puedes ir todos los días a comprar, ¿no? Pero bueno, bien. Bueno, no nos quejamos, estamos contentos, la verdad. Estoy muy contenta aquí en el barrio.
No hemos conseguido coincidir con tu marido…
Ah, es que no está, ha ido a hacerles la compra a mis suegros. Son mayores y mi mamá también, entonces estamos un poquito ayudándolos a hacerles cosas que ellos no pueden. Entonces esta mañana pues ha tenido que ir a hacerles la compra semanal, de peso. Si no hubiera estado aquí, ¿eh?
Él es el hijo…
Es el hijo, él estuvo aquí, él cuando terminó los estudios se vino aquí a la tienda. Entonces él conoce el negocio desde siempre. Conoce a la gente del barrio, conoce todos. De hecho, cuando yo empecé aquí… “oye, que me atienda Javi o Pedro”, ¿no? Pues digo: “ah, vale, bien. —Es que él sabe la talla, la fajita de mi suegra. Es que él conoce el modelo”, y yo decía: “uy, bueno, pues yo aprenderé”. Claro, yo me quedaba siempre mirando para aprender de ellos lo que… claro, lo que era aquí el tener el negocio pequeño de proximidad para poder atender a la gente. Y eso lo he ido aprendiendo de ellos. Y él sabe, él sabe mucho. Él conoce enseguida si es un género que está mal hecho, si el cuello no se estira, si las mangas son largas, cortas, si son chorizos que decía mi suegro: cuando las prendas son cuadradas, “eso es un chorizo, eso fuera, eso no” [risas]. Sí, o sea, es entender también el negocio. Yo he aprendido de ellos, yo soy profesora de baile y me he dedicado a bailar y a dar clases toda la vida. Pero cuando me lesioné de la espalda pues entonces ya me retiré y vinimos aquí mi marido y yo. Y entonces pues he aprendido el negocio de ellos, que creo que para mí es de los mejores, porque mi suegro me enseñó muchísimo. Sí. Entonces bueno, intentamos sobrevivir para tener un futuro y tener eso, y a la vez pues estamos contentos porque tampoco es un trabajo que sea desagradable, todo lo contrario, es agradable, es tratar con la gente, nos gusta mucho, ya me ves con lo que charro [risas]. Entonces pues seguimos aquí. Estamos en un horario cómodo, ahora por las mañanas, porque yo te digo que por las tardes atendemos a nuestros mayores. Entonces por las mañanas abrimos muy tempranito, desde las 8:30 a la 1:30 todos los días de lunes a sábado, y bueno, y la gente que necesita algo, ya te digo… y si no puede ese día pues viene otro, y si trabaja entre semana pues viene el sábado. Intentamos dar… por las tardes no venir porque no tenemos tiempo…. entonces, bueno, pues de momento nunca se sabe porque el negocio es nuestro y podemos… Si luego viéramos que se necesita… la gente por la tarde viene a comprar y eso y nos lo… Pero normalmente la gente no lo reclama. De hecho le dices: “bueno, pues esta tarde lo tendré. —No, no, yo por las tardes no bajo”. Esa es la tónica. “No, por las tardes no, yo no bajo”. La gente sale de compras por las mañanas. Sí. Aquí sí. Entonces, pues nos hemos adaptado también a eso, porque venir también para estar abiertos… Y no está la cosa tampoco para eso. Entonces lo hacemos así.
Todo lo que sea para apoyar el barrio y para fomentar todo… En el barrio nosotros, ya te digo, colaboramos con todo, de hecho cuando el colegio hace cosas o hacen… han hecho a lo mejor proyectos, sobre todo aquí este colegio de aquí al lado, que es un colegio maravilloso, el Virgen de los Desamparados, la verdad es que hemos participado en todo lo que hemos podido.
Ah, son superactivos, ¿eh?
Súper, siempre. En todo, son una maravilla. Entonces siempre… “Nieves, tal, participamos en… — Sí, sí, sí, por supuesto”. “Hay que hacer un proyecto, vienen los niños a verte para conocer lo que es… —Pues que vengan los niños, que vengan”. Viene y me traen hasta postales de Navidad, o estampitas o… todo, felicitaciones y dibujos y… Encantada, encantada de colaborar. Sí, muy chulo. Así que están también integrados en el barrio, a fin de cuentas los papás, las mamás y los yayos y yayas les compran la ropa aquí. Con lo cual… “yo me lo compró mi mamá, yo cuando era eso yo venía aquí y eso”, y dices: “¡madre mía!”. Sí, sí, es muy bonito. Claro, son muchos años, son 56 años que estamos aquí en activo, ¿eh? O sea, nosotros, siempre en activo, no hemos cerrado nunca y estamos aquí… Solo en la pandemia, porque no hubo más remedio que cerrar. Pero luego hemos continuado, ¿eh? Hasta que nos dejen, hasta que podamos, hasta que Dios quiera [risas]. [10 min.]
Si hubiera estado Javi os hubiera contado a lo mejor más cosas. Pero claro, a lo mejor tampoco sería… serían anécdotas, que yo os he contado alguna del colegio o de la… Pero es que… colaboramos con las fallas, nosotros, las fallas ponen aquí la exposición de la presentación de la falla Mayor-Moraira la ponen aquí en nuestro escaparate, que yo estoy super orgullosa. Porque, oye, del barrio que vengan aquí, te pongan aquí el escaparate con las falleras mayores y todo, es superbonito. Estamos muy contentos. Colaboramos con el llibret y… siempre dentro de nuestras posibilidades, porque claro… no para que nos compren más ni mucho menos, sino pues para colaborar, para engrandecer un poquito el barrio y las fiestas que hacen y todo. Es que está chulo eso, todo lo que sea… Y además tampoco tenemos… somos de la condición de que no tenemos… no somos para nada para nada racistas. Todo lo contrario. Aquí entran de todas etnias, de todas las etnias, ya no te hablo de gitanos ni nada, te hablo ya de musulmanes, de africanos, o sea, de todos, aquí entran del LGTBI, de todo, estamos superabiertos a todo. No tengo ningún problema de decir: “pues el niño azul y la niña rosa”, todo lo contrario, o sea, ponle lo que quieras, o sea, no tengo… Esa manera de actuar también creo que beneficia a lo que es la tienda, lo que es la gente y a nosotros.
Claro, Natzaret, es barrio. Es un barrio-barrio.
Claro, el barrio y los partidos de fútbol, el equipo. Claro, el Levante, los del Levante, también me ponen una bola: “va, el Levante, tal”, “el Valencia”, no sé qué. “Trae esto, pon el cartel de no sé qué…”. Yo lo pongo todo y intentamos hacer un poquito de barrio, de barrio, de socializarnos y eso. Dicen: “estás mucho en la puerta. —Digo: es que me encanta ver a la gente pasar, hablar con todos: ay, ¿cómo te ha ido? ¿Cómo estás? Te tal, vas a… —Sí, voy a comprar. Uy, uy, tal…”. Eso es un poquito el día a día de Piana. De Piana. Es así. Todos los días.
NIEVES EN ACCIÓN
…ropa interior para señores.
Açò no ho posarem [risses].
Hombre, sí, tengo buena. Muy buena. ¿En boxer o en slip? ¿Slip o boxer?
Boxer.
Boxer, vale, pues te vas a llevar los mejores. Estos son antiroces, estos son muy chulos, mira, para ti. Es talla buena, ¿eh? Porque ya hacen tallas buenas…
Sí, porque yo tengo buen culo.
Exacto. Y son también de aquí, de Manises, son buenos, ¿eh? Te van a gustar. Mira, este es un antiroce que han hecho nuevo que está fenomenal.
Antiroce, ¿eh?
Sí. Es un poquito más larguito, por el muslete, y está muy bien. Y éste es el mismo, que no es tan largo pero también es antiroce. Es muy bueno. Mira, son oscuritos, modernitos y tallas buenas para ti. Son de algodón, llevan un poquito de elastano, ¿ves? Están fabricados aquí, ¿eh? Pascual Capella, que son de aquí. Están muy chulos.
Todo eso y valen 10 euros los dos, o sea, que están bien muy bien de precio.
¿Cómo los dos?
No, dos y dos, cada cajita.
¡Hola, buenos días! ¿Ves?, de Natzaret, me traen el pan. Que Núria… sí, sí, sí, son muy amables, aquí en el barrio nos quieren un montón.
Extracte de l’entrevista
Fitxa de la publicació
Títol |
Nieves Chicano, de « Piana» —gèneres de punt |
Data i lloc de l’entrevista | Dimarts 24 de setembre de 2024, a Piana |
Temàtiques | Dona, veïnat |
Equip entrevistador | Etnopèdia (Laura Yustas, Nelo Vilar) |
Publicació en Natzaretpèdia | Divendres 16 de maig de 2025 |
Enllaç | https://youtu.be/oHiwMFlVHSE |
Extracte | https://youtu.be/TDkJTWpms8o |
Deixa una resposta
Vols unir-te a la conversa?No dubtis a contribuir!